1. |
||||
|
Οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων
Έχουνε στη σημαία τους ένα σταυρό
Σύμβολο από κάποιο Ιουδαίο θεό
Τσιφτετέλια χορεύουν απ’ την Ανατολή
Και δηλώνουνε χώρα Ευρωπαϊκή
Είναι προτεκτοράτο μα σ’ αυτό το μαντάτο
Παριστάνουνε όλοι πως είναι κουφοί
Οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων
Φύγανε γι’ Αυστραλία, φύγανε γι’ Αμερική
Φύγανε για Γερμανία και για όλη τη γη
Ήτανε μετανάστες για μια ζωή
Όμως τώρα τους φταίνε οι αλλοδαποί
Μα ποτέ μη τους θίξεις, μη τους πεις ρατσιστές
Αυτές είναι κουβέντες αντεθνικές
Οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων
Όταν θα τους ρωτήσεις για το παρελθόν
Για το χρυσό αιώνα των προγόνων ημών
«Έχουμε ιστορία» με καμάρι θα πουν
Την ιστορία που οι πιο πολλοί αγνοούν
Αφού το έχουν το «ένδοξο παρελθόν»
Μόνο σαν μια καλή τουριστική ατραξιόν
Οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων
Κι όταν αναρωτιούνται «βρε, που πάει η χώρα;»
Στις ειδήσεις προστρέχουν, στις εννέα η ώρα
Είναι μάγκες, καπάτσοι, έξυπνοι είναι πολύ
Και τη γνώση τους όλη παίρνουν απ’ το γυαλί
Απ’ αυτή την οθόνη που εύκολα καλουπώνει
Όποιον δε θέλει να ψάξει την αλήθεια να βρει
Οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων
(2008)
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Θανάσης Δημακόπουλος: ηλεκτρική κιθάρα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Φώτης Σιώτας: βιολί, βιόλα
Μάριος Σκούφος: μπάσο
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο
Στέλιος Χατζηκαλέας: τρομπέτα
|
||||
2. |
Η εξέγερση του Δεκέμβρη
04:28
|
|||
|
Η εξέγερση του Δεκέμβρη
Από μια σφαίρα που ξεκίνησε ολόκληρη φωτιά
Κι έβγαλε στο δρόμο δεκαεξάχρονα παιδιά
Για αυτό τον κόσμο που σβήνει και πεθαίνει κάθε μέρα
Που η φτώχια κι η εκμετάλλευση είναι η δική του σφαίρα
Που τον σκοτώνει αργά-αργά
Κι όμως παρόλα αυτά
Είστε κλεισμένοι στα γραφεία
Γιατί δεν είστε στην πορεία
Που είναι τώρα η γενιά των εφτακοσίων ευρώ;
Βγείτε απ’ τα γραφεία
Κι ενωθείτε στην πορεία
Πάντα η ελευθερία
Ξεκινάει από το δρόμο και γεννιέται στο μυαλό
Εσείς όλοι οι σκεπτόμενοι, οι διανοούμενοι κι οι άλλοι
Που κάποτε στα νιάτα σας σηκώσατε κεφάλι
Γιατί τώρα σιωπάτε στον αυταρχισμό, στη βία
Στον αγώνα ετούτο νοιώσατε πως έληξε η θητεία;
Κι εσείς οι τριαντάρηδες, οι χιλιοπροδομένοι
Που από το ξεκίνημα είσαστε χρεωμένοι
Βγείτε κι εσείς στους δρόμους να δει η εξουσία
Πως κάποιο τόπο πιάσανε όλα σας τα πτυχία
Κι όσοι τρομαγμένοι κοιτάτε την οθόνη
Όλοι μαζί σας το φωνάζουμε πως δεν είστε μόνοι
Σπάστε τις οθόνες σας και βγείτε έξω στο φως
Τα παιδιά σας είμαστε και όχι ο εχθρός
Η ελευθερία ξεκινάει από το δρόμο και γεννιέται στο μυαλό
Είναι ένα όνειρο εφικτό…
(11 Δεκεμβρίου 2008 –πρώτη παρουσίαση: Συναυλία στα Προπύλαια, 19.12.2008)
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Μάριος Σκούφος: μπάσο
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο
|
||||
3. |
Κλεψύδρα
03:26
|
|||
|
Κλεψύδρα
Όλης της γης οι κολασμένοι
Κι όλου του κόσμου οι τυφλοί
Κι όλοι όσοι υποταγμένοι
Ζούνε μέσα στη βοή
Μες στο θόρυβο της φρίκης
Μες στο βόμβο της σιωπής
Κι εσύ που δε δέχτηκες ν’ ανήκεις
Εντός ετούτης της ροής
Θα κοιταχτείτε πριν το γέρμα
Για μια στιγμή πριν το χαμό
Όλα τα άγρια και τα έρμα
Ενωμένα στο βωμό
Κι οι υποκριτές κι οι παπαγάλοι
Θα τραγουδάνε τη Διεθνή
Ενώ θα σκύβουν το κεφάλι
Καθώς οι Κροίσοι δήμιοι θα υψώνουν το σπαθί
Και θα ‘ναι όλα μια αυταπάτη
Παρωδία τραγωδίας
Θα ‘ναι η πανάρχαια απάτη
Άρχουσας τάξης κι εξουσίας
Κι έτσι ο ήλιος ως θα σβήνει
Για τελευταία μας φορά
Θα θυμηθούμε μπρος στη δίνη
Ένα στίχο που ‘χει μείνει,
Ένα στίχο από παλιά:
No pasarán, no pasarán, venceremos, no pasarán
Μα θα ‘ναι αργά πια για τραγούδια
Κι όλου του κόσμου τα λουλούδια
Μαραμένα θα θυμίζουν
Τις ελπίδες και τις φωνές μας
Την οργή και τις κραυγές μας
Που από εκεί κι εμπρός θ’ ανθίζουν
Όλης της γης οι κολασμένοι
Κι όλου του κόσμου οι διαυγείς
Κι όλοι όσοι αφυπνισμένοι
Γνέθουν το αύριο της γης
Μη τους αγγίξει ποτέ η λήθη
Μη τους φοβίσει ο φασισμός
Είτε ένας, είτε πλήθη,
Ο δρόμος είναι υπαρκτός
(Αφιερωμένο στη μνήμη του Victor Jara)
(2012)
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Κώστας Πατσιώτης: κοντραμπάσο
Βασίλης Ποδαράς: τύμπανα
|
||||
4. |
Αστική Δημοκρατία
04:02
|
|||
|
Αστική Δημοκρατία
Στην αστική δημοκρατία
Υπάρχει πολλή ελευθερία,
Όση μπορείς να αγοράσεις (1)
Αν δε μπορείς, ας την ξεχάσεις
Μέσα στον καπιταλισμό
Έχεις κι εσύ μέλλον λαμπρό
Φτάνει χίλιους όμοιούς σου
Να πουλήσεις στους δήμιούς σου
Πόσο κοστίζει η χαρά
Δέκα δολάρια μοναχά
Η τιμή είναι φιλική
Φτάνει να μη μιλάς πολύ
Πόσο ζυγίζει η χαρά
Ένα γραμμάριο μοναχά
Πρέζα, οθόνη, προσευχή
Άγνοια, λήθη και σιωπή
Μασόνοι μεγαλοαστοί
Παπάδες, στρούχτορες, «νονοί»,
Στην κρουαζιέρα «Τιτανικός»
Σας περιμένει ο βυθός
Δεν υπήρξε στην ιστορία
Ποτέ καμία εξουσία
Που να άντεξε στο χρόνο
Ο αγώνας μας αντέχει μόνο
(1) Παράφραση από κείμενο του Noam Chomsky
(2013)
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Μάριος Σκούφος: μπάσο
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο, ηλεκτρικό όργανο
|
||||
5. |
Αυτομόρφωση
06:07
|
|||
|
Αυτομόρφωση
Να διαβάσω Φράντς Κάφκα, να διαβάσω Έρμαν Έσσε,
Μενέλαο Λουντέμη, Γώγου και Σουρή
Να διαβάσω Φερλινγκέτι και Μιχάλη Κατσαρό,
Tον καναπέ μου να τον κάψω και να βγω μες στη βροχή
Η ανία σου δεν είναι ακίνδυνη, είναι επικίνδυνα πλεγμένη στη σιωπή
Να διαβάσω Κάρλ Μάρξ, Ρόζα και Μπακούνιν,
Να διαβάσω Έριχ Φρόμ, να ξυπνήσω με Προυντόν,
Να διαβάσω Τσάρλς Ντάργουϊν, να διαβάσω Βίλχελμ Ράιχ,
Να σπάσω την οθόνη και να κόψω τα Ντεπόν
Ο πονοκέφαλος δεν είναι σύμπτωμα, είναι η φυσική κατάσταση των καταναλωτών
Να διαβάσω Πρωταγόρα, να διαβάσω και Δημόκριτο,
Επίκουρο οπωσδήποτε κι έπειτα Θαλή
Να διαβάσω Αναξαγόρα, Ηράκλειτο, Διογένη,
Οι αλήθειες που χρειάζεσαι ήταν πάντοτε εκεί
Η νέκρωση αυτή δεν είναι ζωή, θάνατος είναι πριν ο θάνατος να ‘ρθει
(2008)
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα
Μάριος Σκούφος: μπάσο
Κώστας Στεφόπουλος: κόνγκα
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο, modular synth
Στέλιος Χατζηκαλέας: τρομπέτα
|
||||
6. |
Μαυσωλείο
03:48
|
|||
|
Μαυσωλείο
Το φόνο θα τον λέμε business και τον πόλεμο γιορτή
Το φόβο θα τον λέμε πίστη και το θάνατο ζωή
Οι νόμιμες έννοιες θα έχουν λάβει έγκριση υποταγής
Κι έτσι θα διασφαλιστεί το μαυσωλείο της σιωπής
Το πλιάτσικο πλέον θα το λέμε διεθνείς αγορές
Την εξουσία των πλουσίων, δημοκρατίες αστικές
Κι όποιος την αλήθεια λέει, δίχως περιστροφές,
Θα τον περιμένει χλεύη και του Καιάδα οι πλαγιές
Να μιλάς
Οι ζωές μας ανήκουν σ’ εμάς
Όσο σιωπάς
Έρημος η γη που περπατάς
Κι αφού ο νους δουλεύει μόνο όσο οι έννοιες είν’ καθαρές
Όταν τις ελέγξουν όλες, οι σκέψεις θα είναι πια δοτές
Κράτα ελεύθερο το νου σου, ελεύθερη και τη φωνή
Και μη φοβάσαι αν θα σε πούνε αναρχικό και μαρξιστή
(2013)
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
Γιώργος Νίκας: γκάιντα
Σωτήρης Παπαδόπουλος: λούπες (κρουστά)
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Κώστας Στεφόπουλος: νταούλι
Κωνσταντίνος Τσιώλης: προετοιμασμένο πιάνο, modular synth
|
||||
7. |
Μελανοχίτωνες
02:55
|
|||
|
Μελανοχίτωνες
Αν θες να βγεις απ’ το σκοτάδι
Πάψε να λες πως ψάχνεις μια αφορμή
Οι αφορμές τριγύρω σου μιλιούνια
Μα εσύ διαλέγεις φόβο και σιωπή
Ξύπνα και δες πως παρελαύνουν οι μελανοχίτωνες
Κοιμήθηκες πολύ
Σε βρήκε το πρωί
Μαζί με τους ακτήμονες προγόνους σου
Στης ιστορίας το τίποτα
Ξύπνα και δες πως παρελαύνουν οι μελανοχίτωνες
Μια belle époque που γίνεται εφιάλτης
Η σιγή που γίνεται οδυρμός
Τον κίνδυνο κι αν αρνείσαι να κοιτάξεις
Να ξέρεις, σε κοιτάζει αυτός
Ξύπνα και δες πως παρελαύνουν οι μελανοχίτωνες
(2012)
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα, τυμπάνιο (λούπα)
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
|
||||
8. |
Άρχοντες
04:16
|
|||
|
Άρχοντες
Ο πολίτης μοναχά να ξεσπαθώνει
Μπροστά σε μια υπνωτική οθόνη
Κι ο εργάτης μια μέρα ν’ απεργεί
Αυτή η εκτόνωση να του ‘ναι αρκετή
Κι οι πιστοί, γονατιστοί μες στο ναό τους,
Παραδείσους να ζητάνε απ’ το θεό τους,
Να τους φέρει μια καλύτερη ζωή
Μα αφού τελειώσει στην αδράνεια αυτή
Κι ο μικρομεσαίος να ονειρεύεται στο χάος
Πως σαν γίνει άρχουσα τάξη θα ‘ναι πράος
Θα ‘χει βρει γαλήνη κι ολοκλήρωση εκεί
Μέσα στα πλούτη και μέσα στη χλιδή
Κι οι επαγγελματίες πολιτικοί να παζαρεύουν
Μια δουλίτσα, λίγα φράγκα, να ψαρεύουν
Μια ψήφο, μιαν ελπίδα, μιαν απάτη,
Του μονόφθαλμου να είναι αυτοί το μάτι
Κι οι πολλοί, οι τυφλοί, να μπαίνουν στη σειρά τους
Κι αυτούς ν’ ακολουθούνε τα παιδιά τους
Κι η πορεία να μένει πάντοτε η ίδια
Μέσα σε φτώχια και πολέμου αποκαΐδια
Και όταν κάνουν να σαλέψουν, ο οδηγός τους,
Ο δημοσιογράφος, ο στάρ, ο άνθρωπός τους
Να τους τραβάει γλυκά από τ’ αυτί
Να μπουν και πάλι στη γνώριμη γραμμή
Κι εμείς για πάντα στις σκιές κρυμμένοι
Και για τα πάντα εξ’ αρχής αθωωμένοι
Με ασφάλεια να διαπράττουμε το φόνο,
Δεν είν’ προσωπικό, είναι η μπίζνα μόνο
Αυτή η μπίζνα που μας έφερε εξουσία,
Χρήμα, ουρανό, γη και νερό με ευκολία
Και τη σκεπάζουμε με νεοφιλελεύθερες θεωρίες
Είμαστε δολοφόνοι, βιομήχανοι, επιχειρηματίες
Κι ας τον κόσμο να πνιγεί μες στα σκατά του
Αφού δεν αντιστάθηκε, τα λάθη όλα δικά του
Εμείς το μόνο που ζητήσαμε σ’ ετούτη τη ζωή
Ήταν να γίνουμε άρχοντες, να γίνουμε θεοί
(2010)
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Φώτης Σιώτας: βιολί, βιόλα
Μάριος Σκούφος: μπάσο
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο
|
||||
9. |
Εκτός ορίων
01:52
|
|||
|
Εκτός ορίων
Εδώ που η αξία είναι εχθρός
Κι η αυτάρκεια στίγμα και μομφή
Χορού δολοπλόκων προσταγή
Σ’ ορίζει να ‘σαι μοναχός
Εδώ στο έλος των υπαλλήλων
Στην αστική τους ηθική
Στο άγχος και την ενοχή
Στο βασίλειο των γραικύλων
Εδώ θα ζήσω εκτός ορίων
Ενάντια στα μέτρα των μετρίων
Εδώ στο έρεβος, στην πλάνη,
Στων ιδεών τα πολυκαταστήματα
Στων τυφλών οπαδών τ’ αγήματα
Εδώ που ο καλύτερος πάντα χάνει
Εδώ στο show της ξεφτίλας
Μες στο χαμό και μες στον κρότο
Τον μέτριο πάντα στέφουν πρώτο
Κι εγώ εν μέσω Χάρυβδης και Σκύλας
Εδώ θα ζήσω εκτός ορίων
Ενάντια…
(2005-2011)
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
|
||||
10. |
Όταν ανοίξει η πληγή
03:37
|
|||
|
Όταν ανοίξει η πληγή
Φωνές μειλίχιες
Και σκέψεις μύχιες
Ο μικροαστικός σας εφιάλτης
Νάιλον κι αρώματα
Σφιγμένα στόματα
Κι ο τηλεοπτικός σας ψάλτης
Σας τάζει χρήματα
Σκεπάζει κρίματα
Της εξουσίας
Κι όλο φροντίζει σας
Κι όλο κοιμίζει σας
Άλλος ένας Μεσσίας
Και τα παιδάκια σας
Τα παιχνιδάκια σας
Κοιτάν πνιγμένα στη σιωπή
Το θέαμα της ξευτίλας σας
Εκείνα θα ‘ναι ο Αττίλας σας
Όταν ανοίξει η πληγή
Αυτό το έγκλημα
Που δίνει ένσημα
Και σας φιμώνει
Τη συνενοχή
Και την υποταγή
Έτσι εξαργυρώνει
Κι όλα τελειώσανε
Και δε σε σώσανε
Ποτέ οι ταγοί σου
Κι όλα χαθήκανε
Ξεπουληθήκανε
Με την ανοχή σου
(2008)
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Φώτης Σιώτας: βιολί, βιόλα
Μάριος Σκούφος: μπάσο
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο
|
||||
11. |
||||
|
Δίχως ανταμοιβή (Το τραγούδι της Δανάης)
Η Δανάη όλο κοιτάει, στον κόσμο αυτό τι βλέπει
Θα ήθελα αν μπορούσε να μου πει
Η Δανάη αγαπάει, έτσι όπως πρέπει
Δίχως να προσβλέπει σε κάποια ανταμοιβή
Κι αν έχω ένα φόβο στα χείλη μου τώρα
Είναι για όταν θα ‘ρθει -ναι, θα έρθει η ώρα
Που θα με ρωτήσεις απλά με απορία
Γιατί είναι ο κόσμος πνιγμένος στη βία
Και τι να σου πω καρδιά μου, μικρή μου
Που είσαι μια όαση εντός της ερήμου
Τι να σου πω και τι να σου εξηγήσω
Κι όταν στα πω και πληγωθείς μετά πώς να σε πείσω
Πως θα ‘ρθει μια μέρα -θα ‘ρθει, δε μπορεί
Που κανείς δε θα ξεχνάει όσα ήξερε παιδί
Που κανείς δε θα σκοτώνει τον αγνό εαυτό του
Για να ταΐζει το γκροτέσκο είδωλό του
Κι ελπίζω έστω μονάχα, αυτό να καταφέρω
Την αγάπη μας λουλούδι στα χέρια να σου φέρω
Και πάντα να ξέρεις ό,τι και αν συμβεί
Η μαμά και εγώ θα σ’ αγαπάμε δίχως ανταμοιβή
Η Δανάη όλο κοιτάει, στον κόσμο αυτό τι βλέπει
Θα ήθελα αν μπορούσε να μου πει…
(20.9.2015)
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
|
||||
12. |
||||
|
Μικρή σονάτα για την Υπατία
(2015)
Δημήτρης Λάμπος: πιάνο
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Φώτης Σιώτας: βιολί, βιόλα
|
||||
13. |
Μαμά Τερέζα
03:24
|
|||
|
Μαμά Τερέζα
Ο κύριος Αργύρης
Ο σπιτονοικοκύρης
Που ήταν στη χούντα χαφιές
Σε τραβάει απ’ το μανίκι
Ζητώντας σου το νοίκι
Κι όλο ψάχνει γι’ αρπαχτές
Η θεία σου η Ρούλα
Με τα σκισμένα ούλα
Που την πλακώνει στις μπουνιές
Ο θείος σου ο Νότης
Που είναι έμπορος και πότης
Και ψέλνει και τις Κυριακές
Κάποια Μαμά Τερέζα
Την πουλάει την πρέζα
Για τα Μεγάλα Αφεντικά
Έτσι διατηρείται η τάξη
Κι εσύ που είσαι δεκάξι
Αργοπεθαίνεις σιωπηλά
Ο Μπάμπης ο τσεκούρας
Κι ο Γιάννης ο μαστούρας
Κι ο Κώστας ο πολλά βαρύς
Τελειόφοιτοι Λυκείου
Παιδιά του εργοταξίου
Θαμώνες της εντατικής
Η Τζένη που κοιτάζει
Πάντα με μαράζι
Το σύζυγο της διπλανής
Κι ο Ντίνος που ‘χει μπλέξει
Με τη γκόμενα του Αλέξη
Που είναι παιδί της κλαδικής
(2003)
(βλέπε και ‘Μαμά Τερέζα’, από τη συλλογή διηγημάτων ‘Ακίνητη Πόλη’, Δημήτρης Λάμπος, εκδόσεις Κουκίδα, 2014)
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή
Μάριος Σκούφος: μπάσο
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο
Στέλιος Χατζηκαλέας: τρομπέτα
|
||||
14. |
Το τέλος της προϊστορίας
04:43
|
|||
|
Το τέλος της προϊστορίας
Η ιδιωτική πρωτοβουλία
Στερεί συλλογική ελευθερία
Είναι έγκλημα και αδικία
Η ιδιωτική πρωτοβουλία
Κι άσε να λέει ο Φουκουγιάμα (1)
Δεν άκουσε ποτέ το κλάμα
Που ρίχνει κάθε βράδυ ο παρίας
Εδώ στο τέλος της προϊστορίας (2)
Η ιδιωτική πρωτοβουλία
Εκμετάλλευση και μαστροπεία
Καρπώνεται υπεραξία
Η ιδιωτική πρωτοβουλία
(2008)
(1) Φράνσις Φουκουγιάμα: αμερικανός οικονομολόγος, ο οποίος στο πολυδιαφημιζόμενο βιβλίο του «Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος» υποστήριξε ότι ο καπιταλισμός και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία αποτελούν το τελευταίο στάδιο εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών και δεν μπορούν να ξεπεραστούν από κάποιο άλλο συνδυασμό οικονομικού και πολιτικού μοντέλου.
(2) Ο Κάρλ Μάρξ υποστήριξε ότι η ανθρωπότητα δεν έχει περάσει ακόμα στην φάση της συνειδητής της ιστορίας, αλλά βρίσκεται ακόμα στη φάση της προϊστορίας της, από την οποία και θα βγει με την κατάρρευση του καπιταλιστικού (και γενικά εκμεταλλευτικού) συστήματος.
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική και κλασσική κιθάρα
Θύμιος Παπαδόπουλος: φλάουτο
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Φώτης Σιώτας: βιολί, βιόλα
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο
|
||||
15. |
||||
|
Οι γελωτοποιοί του βασιλιά
Τόσα χρόνια γράφατε ακίνδυνα τραγούδια
Μιλούσατε μόνο γι’ αγάπες και για λουλούδια
Και για τα εσώψυχά σας τα μικροαστικά
Λες και δεν υπήρχε και πριν παντού αδικία
Λες και δεν υπήρχε και πριν Καπιταλισμός και βία
Παρά μόνο η πλαστική που υπηρετούσατε χαρά
Τόσα χρόνια σ’ εκούσια σιωπή
Στης εξουσίας τη γραμμή
Κι ούτε μιλιά
Σας στρίμωξαν οι καιροί
Κι η επανάσταση πουλάει πιο πολύ
Γελωτοποιοί, οι γελωτοποιοί του βασιλιά
Τώρα θυμηθήκατε ότι είστε καλλιτέχνες αριστεροί
Τώρα θυμηθήκατε ότι υπάρχει φασισμός σ’ αυτή τη γη
Τώρα θυμηθήκατε την ανθρωπιά σας
Τώρα σας ήρθε ξαφνικά να πείτε κουβέντες σοβαρές
Τώρα που πάψανε πια να σας πληρώνουν οι διαφημιστές
Τα ραδιόφωνα, οι χορηγοί, τ’ αφεντικά σας
(2011)
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ηλεκτρική κιθάρα
Μάριος Σκούφος: μπάσο
Κώστας Στεφόπουλος: φυσαρμόνικα
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο, ηλεκτρικό όργανο
|
||||
16. |
Ροή
01:48
|
|||
|
Ροή
(2011)
Δημήτρης Λάμπος: κλασσική κιθάρα
Σταύρος Παργινός: μαντολίνο, βιολοντσέλο
|
||||
17. |
Οξυγόνο
04:44
|
|||
|
Οξυγόνο
(στίχοι: Δημήτρης Λάμπος και Μάκης Χρυσοστομίδης)
Η σιωπή που αφήνει
Στάχτη στο στόμα σου
Και την κραυγή σου σβήνει
Βαθιά στο σώμα σου
Νομίζω καλύτερα είναι να μείνω απ’ έξω
Μέσα στον κύκλο έχει ασφάλεια
Έχει τροφή και νερό
Έξω απ’ τον κύκλο έχει οξυγόνο
Κι ίσως αυτό
Να μου είναι αρκετό
Η ματιά που αγγίζει
Το ιδεατό
Κι αναζητά μόνο ότι αξίζει
Πέρα από χρόνο κι ορισμό
(Αφιερωμένο στη μνήμη του Dino Valente)
(2009)
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Φώτης Σιώτας: βιολί, βιόλα
|
||||
18. |
Προπομπός
06:20
|
|||
|
Προπομπός
Όταν πέσουν τα προσχήματα σε αυτήν εδώ την πόλη
Θα ‘ναι οι άρχοντες ευδιάκριτοι και γυμνοί θα στέκουν όλοι
Όταν πέσει αυτό το σύννεφο σα βροχή και μας ξεπλύνει
Η πορεία θα ‘ναι ορατή και ο φόβος μας θα φθίνει
Όταν πέσουν τα σκεπάσματα, δε θα κρύβεται το κρύο
Κι η ασφάλεια που λάτρεψες, ένα διάφανο αστείο
Όταν πέσει από το βάθρο του ο τελευταίος μας μεσσίας
Θα ‘χει έρθει έτσι σιωπηλά το τέλος της προϊστορίας
Όταν πέσουν οι αυταπάτες μας κι ασπαστούμε την ευθύνη
Της εξουσίας πια κανείς θεσμός όρθιος δε θα ‘χει μείνει
Όταν πέσουν τα προσχήματα σε αυτήν εδώ την πόλη…
(Αφιερωμένο στη μνήμη του Θάνου Μικρούτσικου)
(2010-2013)
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Θανάσης Δημακόπουλος: ηλεκτρική κιθάρα
Δημήτρης Λάμπος: φωνή, ακουστική κιθάρα, πιάνο
Σταύρος Παργινός: βιολοντσέλο
Φώτης Σιώτας: βιολί, βιόλα
Μάριος Σκούφος: μπάσο
Κωνσταντίνος Τσιώλης: rhodes πιάνο, synth
|
||||
Dimitris Lampos Athens, Greece
Dimitris Lampos was born in Berlin by Greek parents. In 2008 his first book, "The story of a 'Misanthrope' ", was published in Athens. His first album, "Mi se fovisei i ageli" (Don't be frightened by the herd) was issued by LYRA in 2010. In 2012 his second album, "Lampoons, songs and laments for the 21st century" was issued by Metronomos, featuring Jessica Kilroy and Jennifer Beecher ... more
If you like Dimitris Lampos, you may also like:
I Will Be the Sun for You
by Sally Dige
The brilliant Sally Dige returns with this sweeping new single that is grand in scope and centered on a radiant chorus.
go to album
Entirely analog, lush melodic pop with a tender heart from L.A. artist Human Barbie sounds bigger than the bedroom project it is.
go to album
Impossible Sum
by maxwell stern
Poignantly rendered alternative rock from Maxwell Stern, formerly of Signals Midwest, explores feelings of disconnection and belonging.
go to album
Thin Lear's sophisticated rock music is tempered with soaring chamber pop accents and an undeniable gift for melody.
go to album
Tying Airplanes To The Ground
by maxwell stern
The Philadelphia singer-songwriter offers a gentle & heartfelt track with all proceeds going to the National Independent Venue Association.
go to album
The Golden Shore
by We Are The West
Airy folk and reflective lyrics creating a serene vibe.
go to album
featured on Bandcamp Radio Jan 16, 2024
go to album
